Vandaag het 1000ste
dagbeeld op dit blog. Deze pagina draag ik op aan Keesje Brijde.
Keesje Brijde was dertien toen hij in de
hongerwinter van 1944 werd doodgeschoten. Hij was bij het spoorwegemplacement
op Sporenburg met zijn broer en wat vriendjes op zoek naar kolen. Het kruis is
vlak na de oorlog door twee verzetsmensen neergezet. Bewoners van de Indische
Buurt en personeelsleden van de NS namen het monument onder hun hoede. In 2000
heeft het monument voor Keesje Brijde een definitieve plek gekregen op het
Keesje Brijdeplantsoen op Sporenburg.
De tekst op het
informatiebord luidt:
In Memoriam Keesje Brijde
Keesje is een kleine jongen,
Amper 13 jaar misschien.
Keesje wil zijn moeder helpen!
Kan haar getob niet langer zien.
Moeder heeft nu kolen nodig
Om het kacheltje te stooken.
Keesje is niet overbodig,
Wil de schoorsteen weer doen roken.
's Morgen in het kille duister
komt hij vlug en kwiek uit bed.
Dag moeder", klinkt zijn gefluister,
"Ik ben terug voor je er op let".
In zijn sjofele, dunne kleeren,
Met een hongerige maag,
Zoo zag ik hem heel wat keeren,
Ach wat was het nog een blaag!
Kooltjes rapen voor zijn moeder,
't Ventje deed al vroeg zijn best.
En hij was zijn broertjes' hoeder
Tot die kogel kwam ten lest.
Kleine Amsterdamsche jongen,
Kleine deugniet van de straat,
deze wensch op aller tongen:
God straffe dien onverlaat.
Die met zijn vervloekte wapen,
kleine kinderen niet ontzag!
En jou voor wat kooltjes rapen,
stuurde naar het kille graf......
Rijmelaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten