In
1962 werd op de hoek van de Radioweg en de Johannes van der Waalsstraat een
bronzen beeld van Hans Reicher op een sokkel geplaatst. Het was een knielende naakte
vrouw die een duif los liet. Het moest Vrede
verbeelden. Dat is in de buurt niet onopgemerkt gebleven. Vrede of niet, zoveel
naaktheid in één keer was toen voor velen iets teveel van het goede. Twee keer
per jaar kreeg het beeld dan ook een wit geschilderde beha aangemeten. Met
luilak, dat op de zaterdag voor Pinksteren werd gevierd, en in de nacht van oud
en nieuw. Die acties kwamen voort uit een soort collectief ervaren preutsheid
die een uitweg vond in een beschaafde vorm van anoniem vandalisme. Niemand
stoorde zich eraan. Na een paar dagen werd de beha gewoon weer weggepoetst.
bron: blog HuubMous
Geen opmerkingen:
Een reactie posten