Koffiepotten heeft Klaas Gubbels oneindig veel geschilderd. In die herhaling kregen de koffiepotten menselijke trekken, niet als persoon maar als wezens: stuntelig vaak, of armoedig en miezerig, maar ook wel als deftige dame. In die geschilderde stillevens is alles tot op het bot teruggebracht, tot een getekende contour voor een geschilderde achtergrond. Vertaald tot sculptuur, zoals in Née de la Terre op ARTZUID 2011, zijn de rollen omgedraaid: de contour wordt ingevuld en de achtergrond is verdwenen in de omgeving. De koffiepot staat nu op zichzelf.
bron: catalogus ARTZUID 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten