Het kunstwerk uit 2001 voor het complex aan de Panamalaan is
het resultaat van de bijzondere samenwerking tussen dichter Gerrit Kouwenaar en
grafisch vormgever Kees Nieuwenhuijzen. Het was niet de eerste keer dat de twee
een samenwerkingsverband aangingen. In 1996 had Nieuwenhuijzen enkele gedichten
van Kouwenaar vormgegeven voor een tentoonstelling in het Stedelijk Museum.
Geïnspireerd door de wijze waarop Nieuwenhuijzen toen gedichten op museumwanden
had geplaatst, ontstond nu het idee een gedicht te plaatsen op een buitengevel.
Kouwenaar schreef het gedicht speciaal voor deze locatie. In zijn gedicht laat
Kouwenaar de geest van het gebouw Batavia aan het woord:
Ik lig als een schip op de rede
van een stad die eeuwen bestaat
ik ben vastgelegd aan een heden
maar draag een verleden naam
ik huis hier tussen mijn muren
zoals mensen binnen hun huid
ruimte kijkt uit door mijn ramen
ik ben voor de mensen gebouwd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten