Gisteren liet ik de
brugleuningen van de Vaz Diasbrug zien. We blijven nog even bij deze brug, maar
kijken nu aan de onderkant. In 1982 zijn hier twaalf panelen gemonteerd waarop
in een moeilijk te ontcijferen alfabet het experimentele gedicht ‘Wibautotisme’
van de dichter Kristiaan Kanstadt (pseudoniem van Christiaan Maat) door de wachtende
voor de geopende brug kan worden ontraadseld:
Bouw nog es roltrap op denkmal huh had haast
ja ga eens elektronies heel ’t geest mijn
bood-
wat te leven deuren door vertrappende schappentas
halen en een ‘zeg 'ns u niet werk op en in genomen en
supermarkt dringen !’ - uit en toch stel raakte
slagboodschap te laat opzij modern zo’n zo me laatste
slaan - - even een kantoor ! revolutionaire zin kant noch
van Waterloo Klaar met ‘n zerk die kijkt wal … bedenk
tot Weesper walkietalkie op mij en m’n leven op een
ondergronds die klikt'kt huis neer - - brug… is auto
onder Wibaut Zegel? Wat? op ’n bumper damp
en gif
gaan - - zolen Wacht wat na aan het ’n boodschap
van beton – ik op een kassa- wibautotisme schipperend
sjees langs bon niet is ontkomen- op ozon …
de videospion uitgedacht ! een zebra en dat is al
Geen opmerkingen:
Een reactie posten