Vandaag maar weer eens een ‘Kropje’. Ik gebruik deze term vaak voor de beelden van Hildo Krop. Gisteren had mijn dochter met school een opdracht bij de brug over de Boerenwetering bij het Muzenplein. Ze moesten een werkstuk maken over het beeld De Onbevangenheid van Hildo Krop en wat het bij hen opriep. Grappig genoeg noemde de leerkracht de beelden van Hildo Krop ook ‘Kropjes’. Officieel heet het beeld van het meisje met paard ‘Hoe de onbevangenheid van de mensen de krachten en de wildheid van het leven beheersen kan’. Op zoek naar de symboliek werd het beeld in 1931 door een anoniem iemand als volgt geïnterpreteerd: ‘De beeldhouwer zag het paard als een van de sterkste, tevens driftigste en edelste beesten van de wereld, maar één dat uit zichzelf nooit een mens zal vertrappen. Schijnbaar zal nu dit kind vernietigd worden, maar het speelt met de hoeven, welke het eigenlijk moesten verpletteren en het kijkt de toeschouwer aan met een blik, waarin te lezen staat: wat denken jullie nu eigenlijk wel hiervan? Het onbevangen kind, in argeloos vertrouwen. En óók: ‘de menschheid, onbewust van het gevaar áchter zich, het gevaar dat áltijd achter den mensch aankomt’.
bron: ‘Bruggen in Amsterdam’, Frank V. Smit, 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten